Eyvahhhh!!!! Rakip Büyüyor:))))

6 yıllık sevgililik döneminden sonra evlenmiş biri olarak çocuk içinde neredeyse 6 sene bekledim... Bunun nedeni çocuk düşüncesine kendimi alıştırabilmekti... Gözümde büyüyen ne sorumluluğu ne uykusuz geceler ne de yorgunluktu.. Bünyeme en ağır gelecek olan papucumun dama atılacağı düşüncesiydi... Yapmaması gerekenleri 5 yıl (hamile kalana kadar) boyunca Güner'e söyledim durdum... :) Nihayet hamile kalıp da Nil dünyaya gelince anladım ki onun yeri bambaşkaydı... Ama tabi 5 yıl boyunca konuşulanları hiçbirimiz unutmamıştık... Sevgilim beni  arka plana atmamakla birlikte kızını da baştacı etmişti:) Belli bir zaman sonra Nil öncesindeki konuşmalar bizde espri konusu olmaya başladı tabi... Güner ne zaman Nil'e sevgi sözcükleri yağdırsa ben de hemen sözcüklere ortak oluyordum ve gülüşüyorduk...


     Bu sabah kahvaltı masasında Güner Nil'i kucağına almış baba-kız birbirlerine sarılmışlar.. Güner Nil'e yağdırdıkça yağdırıyor: Aşkım ,canım, bebeğim seni çok seviyorum diye:) Ben yine muhteşem girişimi yapıp "ay aşkım ben de seni çok seviyorum" dedim... Dedim ama şimdiye kadar olaya dahil olmayan 3. bi sesin sözleriyle hem dumur oldum hem de her zamankinden kat be kat fazla güldüm:)


"Anne çana çöylemiyo, bana çöylüyo"..... :)))))))))